2014: Eind der Tijden!

In het jaar 2025 is het leven op aarde drastisch veranderd. De mensheid is zo goed als uitgestorven en overal op de wereld zijn de mensen op zoek naar een veilige woonplaats. Het begon allemaal in het jaar 2020. Toen een onverklaarbare virus de mensheid bijna uitstierf en een klein groepje gelukkige in leven liet. Het virus zorgde niet alleen voor het uitsterven van het mensenras maar ook voor het creëren van een sterkere dierenras. Verschillende mensen hebben deze nieuwe dieren geprobeerd een naam te geven, maar officieel bestaan ze niet. Toch jagen deze dieren op de mensen en proberen ze de mensen dood te maken. Bijna heel Europa is uitgestorven en de overgebleven Europeanen vluchtten naar verschillende continenten. Azië en Afrika waren de meest logische locaties, maar een klein groepje durfde toch de overtocht te maken naar Amerika. In de hoop daar een beter leven te vinden. Dit groepje bestaat uit verschillende mannen en vrouwen van verschillende culturen. De boot wordt bestuurd door een kleine gezette man rond de veertig. Zijn korte bruine haren vervielen in het niets met de grote littekens in zijn gezicht. Zijn naam is Tristan Natsirt en hij is sinds het virus begon op zoek naar een veilige woonplaats. Zal Amerika hem en de andere Europeanen bieden of zullen ze de overtocht niet halen?

Doe mee en je komt er achter!

Ik wil maandag om 21.00 beginnen

Deelnemers (tot nu toe):

Phoenix90 (Timo)
Lien (Eline)
LTO (Luke)
Samanthavankeulen (Samantha)
Kwerkhoven (Kevin)
Wolverine (Mitchel)
JeOmaOpEenFiets (Steven)
Debby (Debby)

Let's start a war and that America will be our future

Tristan stond achter het roer en staarde voor zich uit. Het water klotste op en neer en al snel merkte hij dat hij moe werd. Gelukkig voor hem was zijn nummer twee net aankomen lopen en vroeg hij of Tristan moest vervangen. Tristan staarde hem aan en zag Luke Mary voor hem. Luke was een engelsman die heel vaak op het water te vinden was. Deze dertigjarige man was dan ook de eerste die zich vrijwillig opgaf voor deze missie. Tristan bedankte Luke en vertrok naar zijn kleine vertrek. Hier lag maar één bed en meer paste er eigenlijk niet. Tristan klom zijn bed in en viel al snel in slaap. Na vier uur werd hij wakker en liep hij terug naar dek. Daar zag hij de rest van de groep. Hij wilde net een gesprek aangaan met Steven Varas, een twintigjarige Fin met een norse blik. Toen hij van boven een schreeuw hoorde.
“LAND IN ZICHT!”
Tristan keek omhoog en zag Kevin Beckenbauer in het kraaiennest naar het westen wijzen. Kevin was een jongeman met een levendig enthousiasme. Hij schreeuwde en joelde en had nog steeds doorgegaan als hij niet door Tristan werd stil gehouden.
Luke wist de boot aan te meren aan een kleine steiger en Tristan sprong van de boot. Hij bond de touwen vast en zorgde ervoor dat de rest allemaal aan het land kon komen. De rest van de dag liep de groep langs het kust en binnen een dag waren ze weer terug bij de steiger.
“We zitten op een eiland,” zei Debby Bodin.
Debby was een Franse vrouw die graag een gesprek met mensen aanging. Als je niet oppaste was ze uren met je in gesprek zonder dat je er maar één woord kon inbrengen.
“Goed gezien,” zei Eline Peszko geïrriteerd.
Eline kwam uit Polen en zij was samen met Debby aangekomen in het kamp waar Tristan zijn team maakte. Sinds ze in het kamp zijn praat Eline bijna niet meer met Debby.
“Zullen we het bos ingaan?” vroeg Tristan.
De rest knikten en ze volgden hem. Al snel kwamen ze langs een paar verlaten huizen maar ze zagen niemand. Op één van de bordjes zagen ze echter de naam van het eiland. Het eilandje heette “Safe Haven”.
“Ze zullen wel geen Guiness hebben hier,” grinnikte de Ierse Timo Mulligan.
Tristan kende Timo al sinds het begin van het virus. In het begin was Timo bijna altijd dronken en was hij heel vrolijk. Vervolgens werd hij een jaar lang heel chagrijnig en tegenwoordig was hij weer zichzelf, maar hij hoopte overal nog steeds bier te vinden.
“Dit is duidelijk Amerikaans. Ik herken dit eiland misschien niet, maar je ziet het aan de architectuur,” zei Samantha Cologne.
Samantha was een Amerikaanse toerist die tijdens het begin van de virus net aan het toeren was in Parijs. Zij zocht al jaren een weg terug naar haar thuisland en nu leek ze het eindelijk gevonden te hebben.
Het was op dat moment dat een donkere man aan kwam lopen.
“You must leave here. This was suppose to be a safe haven but it isn't.”
Tristan en Samantha begonnen een gesprek met deze man en er kwam al veel naar boven. Zijn naam was Barry en hij leefde al sinds het virus op dit eiland. In al die jaren zag hij vele mensen sterven, maar hij kon hier nooit weg. Hij vertelde alles wat hij wist over het virus en hij was pas klaar toen het donker werd.
“Thank you very much!” zei Samantha en ze liep naar de rest van de groep.
“Wat zei hij nou. Ik versta geen Engels!” zei de Griekse Mitchel Kiros.
Samantha wilde het net vertellen toen er een geluid uit de bosjes kwam en de groep rende alle kanten op.

Het was een uur later toen Tristan aankwam in een verlaten gebouw en de rest niet zag. Hij moest terug denken aan wat Barry hem vertelde.
“Sommige dieren kunnen zich veranderen in mensen. Dus pas op!”
Tristan was bang dat hij niemand meer terug zou zien.

De eerste nacht begint.
Er is een nieuw personage: Zijn naam is de dokter!
Hij kan 1 keer iemand doden en 1 keer iemand terug brengen. Het mag ook OVERDAG!
Hij is echter neutraal en kan nadat de goede gewonnen hebben er voor kiezen voor extra punten de rest proberen uit te moorden. Hij kan er ook voor kiezen om dit niet te doen en de 2 punten te accepteren. De persoon die hij terug brengt leert pas wie hij is nadat de slechte dood zijn en vecht dan samen met de dokter tegen de rest.

Deadline:
Donderdag 21.00 (Woensdag lukt namelijk niet en eerder kan altijd)

Tristan schrok wakker en voor hem zag hij Mitchel staan.
“Ik was bang dat je dood was,” zei Mitchel rustig.
Tristan grinnikte en trok zichzelf overeind.
“Dat kan ik van jou zeggen,” zei Tristan.
Tristan en Mitchel begonnen te lachen totdat ze een schreeuw hoorde. Het was duidelijk hoorbaar dat het een vrouwen gil was. Zonder na te denken renden de twee op de gil af. De gil kwam vanuit het bos en aan het rand van het bos stond Kevin het boos in te staren.
“Wie was het?” schreeuwde Mitchel.
Kevin haalde zijn schouders op en vertelde dat hij het bos niet alleen durfde binnen te lopen. Daarom besloot hij te wachten op hulp. Nu Tristan en Mitchel erbij waren durfde hij het wel en al snel renden ze met ze drieën door het bos. Ze kwamen uit op een open plek waar Debby onder een boom zat. Haar lichaam zat onder het bloed. Mitchel liep er op af om te kijken of ze dood was toen hij haar hoorde huilen. Hij legde zijn hand op haar schouder en zij keek hem angstig aan.
“Hij kwam op me af. Helemaal onder het bloed,” mompelde ze.
Tristan en Kevin keken elkaar vragend aan en begrepen niet wat ze bedoelde. Op dat moment kwamen Eline en Samantha er aan gerend. Ze keken allebei vragend naar de groep, maar er werd niets gezegd.
“HIERZO!” hoorde ze iemand roepen.
Gezamenlijk liepen ze, Debby door Kevin en Mitchel overeind gehouden, naar de stem. Daar vonden ze Luke in het gras zitten bij een lichaam. Hij haalde net zijn vingers van het nek van de slachtoffer en schudde zijn hoofd. Debby zakte weer in elkaar en begon in haar zelf te praten.
“Is het Timo of Steven?” vroeg Mitchel bezorgd.
Luke draaide het lichaam om en iedereen zag dat het Timo was. Zijn lichaam was opengescheurd door een klauw en er leek ook een kleine brandwond op zijn nek te zitten. Luke haalde Timo's tong uit zijn mond en iedereen zag dat het blauw was.
“Vergiftigd?” vroeg Kevin.
Luke schudde zijn hoofd.
“Geprobeerd maar niet gelukt. Hij is vermoord door een monster!”
Iedereen werd stil en keken naar het levenloze lichaam van Timo. Op dat moment klonk er geritsel vanuit de bomen achter Luke. Iedereen keek op en zagen net op tijd Steven uit een boom vallen.
“Wat deed jij daar?” vroeg Samantha.
Steven stond op en klakte zijn nek.
“Ik vond de weg niet naar de uitgang van het bos. Dus sliep ik maar in de boom,” zei hij.
“Heb je wat gezien?” vroeg Eline.
Steven schudde zijn hoofd. Er kwam een luid rumoer en niemand leek tot een volgende stap te komen.
“We moeten een leider hebben. Waarom jij niet?” zei Luke tegen Tristan.
Tristan schudde zijn hoofd.
“Ik weet veel van boten, maar niets van leiding geven. Jullie moeten maar kiezen,” zei Tristan.
Luke riep de groep tot stilte en stelde voor om een leider te kiezen.
“Dus wie wil het worden?” vroeg hij.

Het is nu tijd om een burgemeester te kiezen.
Kandidaat stellen en stemmen via het forum. Stemmen worden via facebook niet goed gerekend. Discussiëren mag daar altijd!
BM keuze is uiterlijk vrijdag om 21.00 bekend.
(Aangezien ik later kom zou ik het fijn vinden als jullie daarna alvast gaan nadenken over een ophanging)

Ik wil mij wel kandidaat stellen als burgermeester
Omdat ik uit amerika kom weet ik veel van het land en kan jullie leiden naar een veilige plaats
Ook spreek ik zeer goed engels en ben ik bereid naar iedereens mening te luisteren

Ik stem op Eline als burgemeester, omdat Engeland en Polen al heel lang bondgenoten zijn.

Graag wil ik mezelf als kandidaat stellen... het is monsterachtig wat er in het bos is gebeurd en als Timo niet gegrepen was had het monster mij wel kunnen grijpen of 1 van jullie! Ik zal niet rusten tot de verantwoordelijke hiervoor gepakt wordt!

Omdat ik vriendelijk word aangemoedigd door mijn bondgenoot Engeland, stel ik mij ook maar verkiesbaar als burgemeester.

Als Polen ons aanmoedigt dan doen wij ook mee met de race.

England rules

Engeland heeft mijn stem!

Op jezelf stemmen mag niet, dus mijn stem gaat naar Samatha!

Mijn stem gaat naar Debby. Alleen bij haar zie ik de wilskracht om iets te doen aan deze tragische gebeurtenis(sen).

Mijn stem gaat naar ..... luke

en jahoor op laatste moment mijn stem gaat naar luke omdat ie toch goed argumenten had

Polen, Engeland... iedereen gunt elkaar wat.
Ach laat ik nog maar een keertje mijn vertrouwen in Luke uitspreken en op hem stemmen .

Thanks for the support. Is there anybody who has some idea? Otherwise I will come with arguments

“Luke jij moet het worden!” werd er geroepen.
Al snel volgden een aantal mensen dit voorbeeld.
“Misschien moet ik het maar worden,” grinnikte Luke verlegen.
Tristan knikte en sloeg hem op zijn schouder.
“Als je het schip kan laten varen dan moet dit wel lukken.”
Luke nam het aanbod aan en keek de groep rond. Één voor één ging hij de groep langs. Eerst Debby, toen Eline, daarna Kevin, Mitchel, Steven en als laatste Samantha. Bij iedereen zag hij een bevestigend knikje en Luke voelde zich helemaal in zijn sas. Na dit alles werd het even stil. Iedereen keek Luke aan en verwachtte en intelligente speech. Dit kwam niet en uiteindelijk liep Eline op hem af.
“En nu?” vroeg ze hem en ze sloeg Luke op zijn arm.
Luke schrok uit zijn trance en keek Eline vragend aan.
“Dit wordt niets,” mompelde Debby gemeen.
“Ik weet het al. We moeten uit zien te vinden wie van ons de slechte zijn,” zei Luke.
De groep knikten en keken nog steeds naar Luke.
“En als we die gene vinden dan... dan... ehhh...”
“Dan maken we die gene af!” zei Samantha krachtig.
Hierdoor begon er een discussie. Eline vroeg zich af of het wel zo verstandig was om mensen blind af te gaan maken. Debby leek weer helemaal genezen en steunde Samantha in haar aanpak. Kevin vond dat het zeker slim was om het probleem aan te pakken en Mitchel reageerde hierop door te zeggen dat Duitsers wel vaker een probleem hard willen aanpakken. Steven stond in het midden en luisterde naar iedereen zijn argumenten. Zelf nam hij pas later een besluit en ook hij vond het goed om mensen aan te pakken.
“Maar..” begon Steven en iedereen werd stil.
“Hoe beslissen we wie het word!”
“We stemmen!” zei Luke zelfverzekerd.
Iedereen vond dit een goed idee en leek heel happy te zijn.
“Ik als kapitein houd mij hier buiten,” zei Tristan en hij liep in de richting van de huizen.
Luke volgde Tristan's voorbeeld en ging ook naar de huizen. Uiteindelijk zou de groep volgen en zou daar gekozen worden wie er vermoord zou worden.

Dus we beginnen!
Wie moet er dood!
De keuze is aan jullie.
Ik accepteer alleen stemmen op het forum OF je moet een goede reden hebben.
Deadline zondag 21.00

Laat ik dan maar stemmen. Ik ga mee met Samantha haar argumentatie. Ik stem op Steven.

De tegen argumentatie was niet sterk genoeg steven sorry maar ik stem ook op jou

Mijn stem gaat naar: steven

Ik vind de argumentatie van Sam ook het sterkst. Sorry Steven maar ik volg haar en de BM.

Na een paar keer te hebben gelezen kom ik geen meter verder, sterker nog geen centimeter.
Ik volg dus de burgermeester bij deze.

ik stem ook voor steven voor mij de meest verdachte op dit moment

“Ik verdenk Steven,” zei Luke.
“Oh ja val de Fin maar weer aan. God ik had nooit weg moeten gaan,” mopperde Steven.
Tristan legde een pistool op de grond. Iedereen staarde erna en niemand wist wie het zou pakken.
“Laat mij maar,” zei Kevin en hij pakte het pistool.
“Ik heb niets fout gedaan!” zei Steven woest.
Op dat moment schoot Kevin een kogel recht in de borst van Steven. Hij viel achteruit op de grond en liet een groot plas bloed achter op de grond.
“Als hij één van hun was zou hij nu moeten veranderen,” zei Mitchel rustig.
Iedereen staarde naar het lichaam, maar er gebeurde niets.
“Blijkbaar was hij niet slecht,” mompelde Eline.
Iedereen schaamde zich voor hun beslissing.
“Het begint al donker te worden,” zei Debby en ze wees naar de zon die onder ging.
Samantha pakte het pistool van Kevin af en gaf hem terug aan Tristan.
“Dan hoeven we niet bang te zijn dat er iets mis gaat vannacht,” zei ze.
Luke besloot dat het handig was als iedereen zijn eigen huis in zou gaan. Er waren tien huizen op het eiland en daarom was het voor iedereen makkelijk om een huis op te zoeken. Luke en Tristan bleven als laatste over op terrein voor de huizen.
“Het gaat een lange nacht worden,” zei Luke angstig.
“Dat is het al sinds het begin der tijden,” zei Tristan terug en hij vertrok naar zijn huis.

Steven is dood.
Hij was niet slecht (net als Timo overigens).
Deadline voor de nachtelijke activiteiten dinsdag 21.00 (eerder kan altijd).

Nog over de dokter:
Als hij iemand terug haalt kom die terug met zijn gave.
Hij weet niet wie de dokter is.
Als de slechte dood zijn mag deze persoon kiezen om neutraal te zijn (dus bij de dokter in een team tegen de rest te gaan).
Alleen dan hoort diegene wie de dokter was.

Let op! De dokter kan ook overdag zijn gang gaan en kan op één avond beide dingen doen!

Wat niemand had kunnen bedenken die avond was dat in één nacht de boel zo erg kon veranderen.
Tristan zat rustig op zijn kamer uit het raam te kijken toen hij een knal hoorde. Snel rende hij op de knal af. Hij moest hiervoor het huis van Eline in, die plek had genomen in een voormalige slagerij. Tristan rende naar de achterkamer en zag Eline, onder het bloed lachend opzij kijken. Tristan volgde haar blik en zag Samantha daar liggen. Half opgegeten met een pistool in haar hand.
"Wat?" zei Tristan verbaasd toen hij het gezicht van Eline zag veranderen in een wolf.
Eline begon te lachen toen Tristan begon weg te rennen, nadat hij het pistool had gepakt. Hij smeet net de deur open toen hij iets in zijn ooghoek zag. Het was het lichaam van Mitchel, die in zijn hand een kleine verrekijker hield. In zijn maag zat een klein rond gat, net groot genoeg voor een kogel.
"Oh nee," mompelde Tristan en hij rende naar het schip.
Vlakbij het schip zag hij Kevin, Debby en Luke staan.
"Eline... Eline..." hijgde Tristan, maar niemand hoorde hem.
Debby had Luke een flesje bier gegeven en Luke had Debby net een glas wijn gegeven. Ze namen allebei een slok en keken elkaar vrolijk aan. Al snel veranderde dat. Luke begon bloed op te hoesten en niet veel later lag hij dood op de grond. Debby kreeg last van haar maag en kromp in elkaar. Vervolgens stroomde er bloed langs haar oren zo op de grond.
"Dat was wel heel makkelijk," zei Kevin lachend.
Langzaam veranderde zijn gezicht in een wolf en begon hij van de twee lichamen te eten. Tristan pakte het pistool en keek Kevin aan. Achter hem hoorde hij Eline op hem af komen.
"Het is voorbij," mompelde hij.
Tristan richtte het pistool op zijn slaap en haalde de trekker over.

De slechte hebben gewonnen!
Binnen twee nachten (Dat moet een record zijn).
Timo had terug moeten komen, maar omdat hij niet kon winnen was het voor mij niet nodig.

De Rollen:
Kevin/ Eline: Wolven
Timo: Pyromaan
Mitchel: Ziener
Debby: Heks
Luke: Dokter
Steven: Dief/ Beschermengel
Samantha: Jager

Hints
Kevin: Was een Duitser! HALLO wie zijn er altijd slecht? DUITSERS!
Eline: Was eerst aardig tegen Debby en daarna was haar gedrag verandert. Zij was slecht geworden.
Timo: Brandwond in zijn nek (tweede verhaal) om het vergif van de heks af te branden.
Mitchel: Was de eerste persoon die Tristan ZAG toen hij wakker werd na de eerste nacht.
Debby: Haar achternaam was van een bekende Heksenjager. Timo liep op haar af omdat zij hem ook wilde vermoorden, maar door zijn blokkerende gaven ging dat niet door.
Luke: Zijn achternaam was van de schrijver Mary Shelley (haar voornaam dus), de schrijfster van dokter Frankenstein.
Steven: Zijn achternaam in het FINS betekent Dief (Serieus waarom in godsnaam Zweeds! HIJ WAS FINS). Hij zat in de boom omdat hij zichzelf de eerste nacht beschermde.
Samantha: Zij was een Amerikaan. Die houden van wapens (logisch toch )

Laatste avond:
Wolven vermoorden Samantha.
Samantha schoot Mitchel neer.
Mitchel bekeek Eline.
Luke vermoorde Debby en bracht Timo terug.
Debby vermoorde Luke.
Alleen de wolven bleven over (+ Timo maar die had geen kans gehad)

Nieuwe ranglijst:

1. Wolverine (8 )
1. Kwerkhoven (8 )
3. Debby (6)
4. Lien (5)
5. Samantha (4)
6. Isabeau (3)
6. Puringa (3)
8. LTO (3)
9. Natsirt! (2)
10. Phoenix90 (1)
10. MarkV (1)
12. JeOmaOpEenFiets (0)